Dagurinn rann upp og fór, svona eins og aðrir dagar í lífi mínu og gærdagurinn var hreint ekki merkilegri en aðrir dagar.
Í gær var annar dagurinn í sama mánuði sem sveik mig, eða ég þá.

Ég hafði hugsað mikið um þessa tvo daga og átti von á þónokkru drama og einhverju sérstöku, en allt kom fyrir ekki. Líkast til ætti ég að vera fegin, hef svo oft verið þakklát fyrir að vita ekki af atburðum í lífi mínu fyrirfram. Því ætti ég að vilja hafa þá niðurneglda eftir spádómum núna?

Dagurinn í dag virðist líka ætla að vera tíðindalítill. Ég sem ætlaði að eiga barn í september- kannski orðin vön því að lítið sé hlustað á mig og bitur eftir því en mér finnst svona að ég hefði átt að hafa eitthvað um málið að segja. Þetta er jú barn sem ég á.

Sem betur fer var ég búin að undirbúa að Stormur væri óstundvís, og því ekki farin að bíða enn. Það er líka gaman að ,,fella" spádóma fólksins um hvaða dag Stormur kemur í heiminn og þeir tikka hver af öðrum. Komi barnið ekki í dag eða á morgun hef ég fellt eigin spádóm.
Allt er til reiðu, búið að mála forstofuna og greiða gæruna. Ætla að sletta í vöfflur svona í tilefni dagsins.

Eins með Storm sem og marga aðra góða, þeir koma þegar þeir koma.

Líf mitt hefur undanfarna mánuði miðast við dagsetningu sem ljósmóðir setti í mæðraskrána mína, dagsetningin var fundin út frá sónartæki.

Þessi dagur nálgast óðfluga, svona eins og óð fluga með Eldjárn í eftirdragi.

Í gær kom frænka mín í heiminn, sem þýðir að Stormur er næstur.

Það er kannski full óþægilega ískyggilega nálægt raunveruleikanum.

Ég vona að ljósan og sónartækið hafi verið í stuði þegar spádómurinn mikli var settur á blað, svo biðin verði ekki of löng.

Af hverju þarf að taka það fram þegar ritað er hverjir eru í stjórn Hjallastefnunnar að einn stjórnarmeðlimur sé giftur Bjarna Ármanns, fyrrverandi forstjóra Glitnis? Þegar hvergi er minnst á maka hinna í stjórninni.
( til að snúa út úr er svo sem gott að maðurinn sé ekki giftur tveimur konum, sem báðar sitja í stjórn )

Er hún meira eða minna virði? Stendur hún sig betur í stjórnarsetunni því maðurinn hennar er með gleraugu og úr sveit og vann í banka? Er verið að segja að Bjarni sé í rauninni sá sem situr í stjórn en sendi bara fulltrúa sinn?

Ég hef margoft lesið greinar við Bjarna Ármanns og aldrei séð hnýtinguna - Bjarni Ármanns, maður Helgu Sverrisdóttur stjórnarmeðlims Hjallastefnunnar, sagði í viðtali við blaðamann ....

Þrátt fyrir litla leikni í kringum tölvur pantaði kerla sér bækur á netinu fyrir stuttu.

Nokkrum dögum síðar bað tollurinn um leyfi til að opna pakkann og skoða innihaldið, það var lítið mál.
Í umslaginu góða voru tvær bækur, keyptar á 200 krónur og ég hélt kannski að einhver tollarinn vildi rita hjá sér nöfnin á bókunum sér til fróðleiks.

Seinna kom tilkynning um að ég mætti sækja bækurnar góðu, gegn hóflegu verði. 577 krónur.

Bækurnar fróðlegu nú búnar að margfalda virði sitt. Ég stóðst ekki mátið og hringdi til að spyrja fyrir hvað væri verið að rukka. Jú ekki stóð á svörum, 577 krónur kostar að gera skýrslu um að innihaldið sé einskis virði og ekki gjaldskylt.

Var ekkert betra að gera þennan dag? Hvað með að sleppa því að gera skýrsluna?

Fór upp á pósthús, heldur örg, örg út í eitthvað kerfi sem ég kem aldrei til með að sigra og sótti pakkann.

Hugguleg afgreiðslukonan rétti mér umslagið og sagði að þetta yrðu 577 krónur.
Ég tók upp plastpokann, fullan af klinki og skellti á borðið og sagði gjörðu svo vel.
Undrunarsvipurinn leyndi sér ekki og afgreiðsludaman hváði, hvað þetta væri.
Ég endurtók 577 krónur og náði ekki að halda aftur af glottinu.

Hún tók pokann en taldi ekki krónurnar, rétti mér kvittun og þakkaði fyrir og ég kvaddi með virktum og örlitlu glotti.

Vonaði heitt og innilega að ekki sé klink vél á staðnum og hún sitji og telji krónurnar.

Ekki það þroskaðasta sem ég hef tekið mér fyrir hendur en mér leiddist ekki.

Molar eru líka brauð

Kettirnir voru úti morgunkuldanum og ég eitthvað að sýsla innanhúss, að gera klárt í matinn.

Svo kom maðurinn heim, ég hafði lofað að hafa matinn kláran.

Ég sá hann ekki út um eldhúsgluggann koma en ég heyrði hann setja lyklana í skrána og ég svitnaði þegar hurðin opnaðist.
Vissi upp á mig sökina, nú fengi ég það óþvegið.

Það sem verra var að ég hafði ekki haft neinn tíma til þess að fela afbrot mín eða nokkra stund til að hlaupa í skjól með vegsummerki.

Ég ætlaði að biðja hann að fara og koma aftur eftir hálftíma, þá hefði ég nægan tíma til að ganga frá og standa við gefin loforð að hafa matinn á borðinu.

Hundarnir með augu eins og undirskálar hefðu verið stoltir af svipnum sem var á andlitinu á manninum. Svo hló hann.

Ég stóð þarna með straujárnið í hendinni og reyndi að útskýra fyrir honum að ég hefði hreinlega gleymt mér í því að strauja, því væri maturinn ekki til.

Þegar hann byrjaði að hlæja áttaði ég mig á því að akkúrat á þessari stundu var ég ekki ímynd framakonunnar.

Ég reyndi hvað ég gat að sannfæra hann um að þessi stund væri það sem kallað væri fjölskylduleyndarmál. Ég held hann hafi ekki heyrt hvað ég sagði, tárin trilluðu niður kinnarnar og hann hló sem aldrei fyr.

Reyni að hugga mig við að ég var ekki með svuntu. Það hefði verið glatað.

Það er eitthvað undarlegt að horfa á föt á þvottasnúru sem eru minni en upphandleggurinn á mér.

Ég stóð eins yfirveguð og ein manneskja gerir í tubinu við Paddington og beið eftir lestinni þegar dr. Phil vindur sér upp að mér og býður mér sígó.
Ég lít í kringum mig og sé Ljónið hvergi svo ég afþakka pent en dreg upp eigin sígó og þarna stöndum við Phil og reykjum í gríð og erg.

Lestin kemur og við drepum í og tökum lestina, tyllum okkur niður og ég er eitthvað að segja félaga mínum dr. Phil til, hann geti grennst og hann verði að vera meiri nagli- þýði ekkert að hanga alltaf í kerlingunni sinni.

Hann kinkaði kolli yfirlætislega og spurði hvort við ættum ekki að fara saman á pöbbinn.

Ég var til ég játaði strax að ég hafði verið edrú alla meðgönguna og alveg kominn tími á smá djamm svona rétt fyrir mætingu barnsins.

Áður en ég vissi af stóðum við úti á svölum á huggulegum bar í London. Dr. Phil benti á mig og sagði að hann þyrfti að segja mér nokkuð sem enginn hefði sagt mér áður.

Svona til að tryggja að ég tæki tíðindunum af ró, svolgraði ég í mig rauðvínsglasinu og kveikti mér í annarri sígarettu. Gætti þess þó vel að Ljóni sæi mig ekki reykja.

Ég strompaði, nokkuð stressuð og beið eftir tíðindunum frá dr. Phil. Þegar félagi minn Phil bendir á einhvern er stóri sannleikurinn á leiðinni og ég ætlaði ekki að brotna niður á barnum, sat á barnum í fyrsta sinn í marga mánuði.

Svo sagði hann hátt og snjall;
Lynja þú ert léleg húsmóðir og höfuðborg Kongó er ekki Khasa.

Með vini eins og Phil eru manni allir vegir færir.

Er búin að velta því fyrir mér lengi, hvernig dagurinn í dag yrði.
Svo er hann eins og aðrir dagar, nema helst hve mikið rignir.

Hann á nefnilega afmæli í dag, í fyrsta sinn fjarri mannabyggðum.

Auðvitað er þessi dagur eins og hinir, söknuðurinn gerir ekki dagamun.

Ég sendi því afmæliskveðjuna í fyrsta sinn beint, í stað þess að hringja og heimta kaffi. Oftast var mér nú boðið.
Ég vona að hvað sem tók við að hann sé sáttur, ég vona líka að hann hafi aðgang að vindlum og kerlingum og bókum og sögum og öllu sem hugurinn girnist.

Ég vona líka að standi þannig á að hann líti við og skammist sín fyrir að bjóða ekki í kaffi.

• you can't even be bothered to wake up for an earthquake X
  
• You can order the entire McDonald's menu in Chinese.
  
• Someone doesn't stare at you and you wonder why. X
  
• You look both ways before crossing the sidewalk. X
  
• You turn left from the right lane, no matter how many lanes there are. X
  
• 20 degrees feels cold. X
  
• You stop conjugating verbs. X
  
• You speak fluent Chinglish. X
  
• You drive on the shoulder to pass traffic. X
  
• Firecrackers and garbage trucks don't wake you up. X
  
• You stop and look both ways before driving through a red light. X
  
• You don't stop or look both ways before driving through a red light. X
  
• The shortest distance between two points involves going through an alley. X
  
• Foreigners smell funny. X
  
• You point out foreigners and stare at them. X
  
• You own at least one mosquito tennis raquet. X
  
• You know which turn signal should be on when driving the wrong way down a one-way street. X
  
• You prefer squatting to sitting (including toilets). X
  
• You can haggle with the best of them.
• You don't want to sit near the foreigners on the bus or in the restaurant. X
  
• Your English has gone to hell. X
  
• Foreign women look big and fat; foreign men look the same, but also hairy.
  
• Wearing shoes in a house makes you really uncomfortable. X
  
• You shower in the evening. X
• You deflect compliments in the presence of foreign friends. X
  
• You fight to pay the bill. X
  
• You can tell what someone wants from what they don't say.
• Your kids speak better Chinese than you do.
• Someone wishes you a Happy Easter and you remember it's easter... X
  
• You no longer sweat.
• You know where to buy clothes that fit you. X
  
• You'd take boiled peanuts over dry-roasted any day.
• You feel embarassed for *other* foreigners. X
  
• You casually pick out and discard cockroach parts in your "biandang" (purchased lunchbox).
• "Meibanfa" (there is nothing that can be done) or "bukenung" are perfectly acceptable answers to your inquiries at government offices. X
  
• You play black jack until 4 a.m. with your in-laws on holidays.
• You stop caring about tones in your Mandarin. X
  
• You've taught another foreigner something in Chinese. X
  
• You've learned something in Chinese from another foreigner. X
  
• When someone back home asks you how things are going in "Thailand," you are offended but don't say anything. X
  
• You know just enough Chinese to embarrass someone who's talking about you. X
  
• When you've been on vacation, you're happy to return. X
  
• You wish desperately you could vote in local elections. X
  
• Your kid is half Chinese, I mean, Taiwanese.
• Dry weather irritates your skin. X
  
• You feel like a kid in a candy store at Costco. X
  
• You learn more about the news from what it doesn't say. X
  
• You have a favorite pair of flip-flops. X
  
• You think the best gifts are practical. X
  
• You think the best gift is money.
• You've bought the same thing a dozen times ... and will buy a new one when this one breaks.
• You're amazed at how low-tech everything is back home. X
  
• You bake in a toaster oven. X
  
• You can de-bone a piece of chicken in your mouth within seconds. X
• You can shell shrimp in your mouth within seconds.
• You speak English in hotels to get better service. X
  
• You cut off gravel trucks and those blue Varica trucks. X
  
• You practice s-curves on the freeway at 120. X
  
• You cover your mouth when you pick your teeth. X
  
• Over half of your software is pirated. X
  
• You don't buy anything unless you can get a discount. X
  
• You accept business cards with both hands, and inspect both sides without reading them. X
  
• You carry an umbrella with you for much of the year. X
  
• You try to tell people back home about Taiwan, and are angry when they look bored. X
  
• You smile when you're embarrassed or angry.