Að senda einhvern út í dauðann

...er líkast til synd sem ég tileinka mér seint. Af gáleysi, sendi ég fuglinn sem ófétið kom með heim í dag út í náttúruna en fattaði ekki að hann var illa fiðraður eftir átökin og alkul úti.

Síðan þá hefi ég reynt að vera kát en lítið gengið. Með hnút í maganum og slæma samvisku. Maður hefði náttlega átt að ferja hann á fuglahótel svo hann gæti nú safnað fjöðrum í góðum hita.

Þess utan er ynjan farin að kíkja upp út úr ljósberaholunni sinni en þarf samt að dvelja þar nokkru lengur.

Hún er þolinmóðari en viljalaus hundur og bíður og bíður og bíður. Kannski að 12. apríl leysi biðina af hendi með vonbrigðum,
Nú eða sælu

Ætla að prófa að veðja á hamingjuna til tilbreytingar til að sjá hvort hún verði ekki hissa og snúist mér í vil.