Aftur í normalið

Við komum heim á sunnudaginn var eftir ævintýralega ökuferð um fjalllendi Taívan. Við vorum þreytt og svöng og ákváðum því að skjótast á vespunni niður í bæ og redda málinu.
Vespan vildi ekki í gang.
Ynjan átti til ráð við því, skjótast í næsta bensínsjálfsala og sjá hvort hún myndi ekki hrökkva í gang við það að vera fyllt af bensíni.
Þau stóðu þarna saman og fylltu á. Ynjan var eitthvað að furða sig á hvað bensínið var ódýrt og rausnarlega skammtað, hugsaði ekki meira um það og í sameiningu reyndu þau að koma farartækinu fríða í gang.
Ekkert.

Daginn eftir var farið með veika vespuna til bifvélavirkja, sem skildi ekkert hvað gæti verið að. Tveimur tímum seinna, hrópaði hann upp yfir sig
,, einhver vinur þinn hefur fyllt vespuna af vatni".

ehemm umm hehehe ha nú já helduru það.... tja það gæti svo sem verið. Við erum búin að vera á ferðalagi.

Seinna um daginn fór ynjan með Ljóna að bensínstöðinni góðu og las hátt og skýrt, tuttugu lítrar af vatni, tuttugu nt. Opið allan sólarhringinn.