Hitinn fer hækkandi á hverjum degi og rakinn er mikill. Ynjan hefur vissu fyrir því að svitakirtlarnir eru virkir. Ekki að Ynjan hafi ástæðu til að kvarta, það er ljúft að vera í sólinni og í svona hita eru ferðirnar í 7/11 bara ánægjulegri.

Námið miðar ágætlega, betur með hverjum deginum og Ynjan hefur aldrei slíku vant gaman af skólastússinu, en þrátt fyrir nokkuð langan skólaferil leiðist henni yfirleitt setan. Undur og stórmerki gerðust í dag þegar fíni fíni kennarinn hennar mætti í sama dressinu og hún var í fyrr á önninni. Ynjan átti ekki von á því að sjá kerlu í sömu fötunum tvisvar og var því nokkuð hissa. Fíni kennarinn minnir Ynjuna á ævintýrið með 365 kjólunum, en óskar ástkærum kennara sínum ekki það að þurfa að vinna í eldhúsi í sama ljóta kjólnum. Langt því frá.

Ertu með tattoo? öskraði bíttibarnið þegar við hittumst um daginn skelkuð
Hvað er tattoo? spurði Ynja til baka.
hmm já það verður víst að játa það.
Hvað sagði mamma þín? sagði hún með augun útglennt
Það er nú soldið langt síðan ég fékk mér það.
Hefuru einhvern tíma verið með gat annars staðar en í eyrunum spurði hún og blóðþrýstingurinn kominn upp úr öllu valdi.

Eigum við kannski að skipta um umræðuefni stakk ynjan upp á.
Hvað gerðiru um helg...?
Ynjan greip fram í fyrir henni og spurði hvernig skólinn gengi.

Ynjan ætlar ekki að bera ábyrgð á því að bíttibarnið fræðist um lífsins ósóma eingöngu með henni. Nógu skelkað er barnið að hitta hana yfir kaffisopa.