Já þú meinar

Í gær var tuttugasti og í dag eru tuttugu dagar þangað til ég fer til fyrirheitna landsins, Taívan. Tilviljun, nei það held ég ekki.

Annars hef ég farið nokkuð oft út á flugvöll í sumar og þegar maður fer svo oft til Leifs líður manni eins og maður hafi verið í útlöndum, tala nú ekki um þegar maður á sígarettur sem eru BOX og með útlenskan texta á sér fyrir sjónskerta.

Menningarnótt í gær sem var eiginlega meira um daginn og þá um kvöldið en ljómandi gott afmæli Reykjavík til heiðurs. Yndislegur dagur sem var nokkuð nátengdur öðuskel og steinbít, til þess að ýta undir eigin brandara fór ynjan á tónleika með rauðum fiskum og fór þaðan með nokkrum stoppum annars staðar niður á höfn og horfði á syrpu Todmobile sem kallaði fram tár á ynjunni. Syrpa á menningarnótt er eitthvað sem Gylfi Ægis myndi gera. Flugeldasýningin byrjaði af miklum móð og ynjan ásamt sínum ektamanni himinlifandi yfir ljósadýrðinni. En helv. sýningin ætlaði aldrei að hætta og þegar ynjan var komin með nóg af dýrðinni gat hún ekki hætt að telja þúsundkellingarnar sem orkuveitareykjavíkjur sprengdi upp á minn kostnað. Ynjan engdist um og kvaldist. Fínt að hafa sýningu í boði or en hún þarf ekki að vera það löng að maður fer að hugsa um bruðlið. Nóg bruðlar or samt. Ég sat og hugsaði um hve lengi ég gæti haft kveikt á tölvunni minni frítt fyrir rauða flugeldinn og hve lengi gæti ég haft kveikt á eldavélinni fyrir fiðrildaflugeldinn? Bruðl og aftur bruðl niður með alfreð og or!

En allt var þetta í þágu alþýðunnar og allir skemmtu sér nema gaurinn sem bjó upp í Grafarvogi og kunni því illa hve lengi strætó var á leiðinni og fór út strax á hlemmi!