Ég er að spá í að flýja upp í rúm og lesa bók, hunsa umheiminn og láta eins og ég hafi hreinlega ekkert að gera, ekkert að læra og þaðan af síður að mikið sé um verkefnaskil.

Don Kíkóti, Djöflarnir, Fávitinn, Kristnihald undir Jökli, 101 dagur í Bagdad, Íslendingasögur og fleiri og fleiri titlar sem koma til greina. Best að geyma þá til efri áranna, það þýðir víst ekki að vera tossi alla sína ævi.

Seinna seinna er hættuleg hugsun því hver veit nema að manni endist ekki vikan og nái aldrei að lesa þessar bækur.

Jafnframt er örlítið hættulegt að ætla sér að gera allt í dag og ekki seinna. Sá kostur er stressandi.

Ætli sé ekki best að leggjast því upp í sófa og lesa Vikuna, fá ekki móral yfir neinu en fá góð ráð til að losa sig við aukakílóin og fílapenslana.