Eitt góðverk á dag kemur skapinu í lag.

Ynjan þeysti með manni sínum tilvonandi um götur Reykjavíkur í sólinni. Á gatnamótum einum er eldri maður stopp á beygjuljósi, bílinn bilaður og umferðin ógnarmikil. Sem og sönn hetja stekkur ynjan út úr bílnum og byrjar að hjálpa til við að ýta bílnum úr alfaraleið. Hún var ekki viss um að sá gamli myndi hafa það en hann var seigur. Ungur maður á skokkinu batt twistpokann sinn við ljósastaur og hjálpaði til. Þrjú saman að bisa bílnum í stæði, ég og sá gamli við framdyrnar, unglambið ýtir að aftan. Í miðjum átökunum síga buxur ynjunnar niður, óþægilega nálægt hné.
Nú er ynjan miður sín og vonar að sá hjálpsami hafi verið sjónskertur, jafnvel blindur, nú eða hreinlega minnislaus. Annars ætlar ynjan ekki að hjálpa samborgurum sínum meir.

Leifum kertunum að loga