Örsjaldan fæ ég heimþrá. Núna er ég með svo sára heimþrá að ég er við það að tárfella. Mig svíður í magann og er öll ómöguleg. Ég veit að það er ekki til huggun við heimþránni en hún fer yfirleitt jafnskjótt og hún kom.
Mig langar heim til Danmerkur. Mig langar að sitja úti í garðinum mínum í Danmörku, undir tré og drekka límonaði, mig langar að finna danska lykt.

Heimþráin versnar bara við þessi skrif- ég engist hreinlega um.

Ég man enn tilfinninguna þegar ég fékk heimþrá síðast, þá var ég á tónleikum með Cecaria Evora og langaði heim til Grænhöfðaeyja.

Ég veiktist eitt sinn af heimþrá í flugvél og missti slag þegar flugfreyjan ávarpaði mig á ensku.

En núna langar mig heim til Danmerkur og skil vel að skáldin hafi eytt ævinni í að semja ljóð um heimþrá sína.