Skipulagið í höfðinu á mér virkar alltaf mikið betur þegar það er bara þar en ekki á blaði. Þegar skipulagið er komið á blað skilur ynjan hvorki upp né niður í þessu hripi og verður að endurskipuleggja sig. ,,Það endar nú varla með ósköpum" ...en stundum er maður ekki viss.

Ynjan er mætti á vettvang, klár í slaginn en nokkuð stressuð. Henni létti óheyrilega þegar það upplýstist að jörðun gestakennara væri liðin tíð. Vonandi þraukar hún.
Ynjan reynir og reynir að segja sér það að kennarar séu ekki endilega gamalt og leiðinlegt fólk og að námsefni sé skemmtilegt. Það er ekki það að ynjuna góðu mislíki eigið efni þvert á móti stekkur henni bros þegar hún hugsar um hve gaman er að fræðast um orðið hagldir. Ynjan veit líka fyrir víst að kennarar eru ekkert svo slæmir og missa jafnvel útúr sér brandara við og við og eru kímnir. Verra er að slá frá öldrun kennara. Þeir sem kenna í gr eru alltaf að umgangast sér mikið yngra fólk og í ofan á lag messandi yfir þeim. Kennarar verða líka alltaf gamlir á endanum. Því þó kennari sé 28 ára í dag þarf ekki að bíða nema 25 ár og þá er það búið, skrifa nú ekki um ef 40 ár líða. Þá er kennarinn síkáti löggilt gamalmenni.

Það er gott að eldast og vitkast eða í það minnsta eldast svo lengi sem það er ekki ynjan unga.